w zaufaniu

См. также в других словарях:

• zwierzyć — dk VIb, zwierzyćrzę, zwierzyćrzysz, zwierz, zwierzyćrzył, zwierzyćrzony zwierzać ndk I, zwierzyćam, zwierzyćasz, zwierzyćają, zwierzyćaj, zwierzyćał, zwierzyćany «powiedzieć komuś coś w zaufaniu, wyjawić, wyznać coś poufnie» Zwierzyć komuś sekret …   Słownik języka polskiego

• powierzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, powierzaćam, powierzaća, powierzaćają, powierzaćany {{/stl 8}}– powierzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, powierzaćrzę, powierzaćrzy, powierzaćrzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• konfidencjonalnie — konfidencjonalnieej 1. «w sposób konfidencjonalny; poufale, familiarnie» Uśmiechnąć się konfidencjonalnie. 2. «w zaufaniu, poufnie» …   Słownik języka polskiego

• między — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub ich równoważnikami) w narzędniku lub w bierniku, używany w odniesieniu do sytuacji przestrzennych i czasowych oraz w odniesieniu do stosunków, powiązań łączących ludzi, rzeczy, fakty» a) «kiedy ktoś lub… …   Słownik języka polskiego

• poufny — poufnyni, poufnyniejszy 1. «trzymany w tajemnicy, wymagający dyskrecji; tajny, prywatny, sekretny» Poufne pismo, rozporządzenie. Poufna narada. Otrzymać poufne informacje. Wydać poufne polecenie. Pomówić z kimś w poufnej sprawie. Przekazać poufne …   Słownik języka polskiego

• powierzyć — dk VIb, powierzyćrzę, powierzyćrzysz, powierzyćwierz, powierzyćrzył, powierzyćrzony powierzać ndk I, powierzyćam, powierzyćasz, powierzyćają, powierzyćaj, powierzyćał, powierzyćany 1. «zlecić coś komuś do wykonania, zlecić jakąś funkcję; poddać… …   Słownik języka polskiego

• przyjaźń — ż V, DCMs. przyjaźńźni; lm M. przyjaźńźnie, D. przyjaźńźni «bliskie, serdeczne stosunki z kimś oparte na wzajemnej życzliwości, szczerości, zaufaniu, możności liczenia na kogoś w każdej okoliczności; życzliwość, serdeczność okazywana komuś»… …   Słownik języka polskiego

• wtajemniczony — wtajemniczonyczeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. wtajemniczyć (p.) wtajemniczony, wtajemniczona w użyciu rzecz. «ten, kogo w coś wtajemniczono, zapoznano z czymś w zaufaniu; ktoś mający jakąś ogółowi nie znaną wiedzę» Krąg wtajemniczonych …   Słownik języka polskiego

• zaufanie — n I 1. rzecz. od zaufać. 2. «przeświadczenie, że komuś można ufać; ufność» Całkowite, bezgraniczne zaufanie. Osoba godna zaufania. Budzić, zdobyć, zyskać, stracić, zawieść czyjeś zaufanie. Okazać komuś zaufanie. Darzyć kogoś zaufaniem. Mieć,… …   Słownik języka polskiego

• przejechać się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}przejeżdżać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}przejechać się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IXg, przejechać sięjadę się, przejechać sięjedzie się, przejechać sięjedź się,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przyjaźń — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. przyjaźńźni; lm M. przyjaźńźnie, zwykle w lp {{/stl 8}}{{stl 7}} więź między osobami oparta na wzajemnej życzliwości, szczerości, zaufaniu, pomocy; życzliwość, serdeczność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Serdeczna,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień